معنی بومی یک محل

اهل

محلی، اهل، متوطن

اهالی

اعتناست گویند به فلانی محل سگ نگذاشتم.

اهالی

آدرس

اهل، بومزاد، محلی، ولایتی، متوطن،
(متضاد) غیر بومی

بومی. (ص نسبی) منسوب به شهر و بلاد. (ناظم الاطباء).منسوب به بوم. اهل محل. اهل ناحیه. (فرهنگ فارسی معین). منسوب به بوم که بمعنی سرزمین و مملکت و کشور است. ساکن اصلی زمینی. (یادداشت بخط مؤلف): اما عیب این قلعه آن است که بمردم بسیار نگاه توان داشت و چون پادشاه مستقیم قصد آنجا کند، مردم بومی باشند که آنرا بدزدند. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 158).
همان برده ٔ بومی و بربری
سبق برده برماه و بر مشتری.
نظامی.
|| مقابل بیرونی و غریب و خارجی. || دائمی. همیشگی. (یادداشت بخط مؤلف).

محلی: گیاهان بومی،
(اسم، صفت نسبی) کسی که در زادگاه خود زندگی می‌کند،

منسوب به شهر و بلاد، اهل محل، اهل ناحیه

بیماری بومی

(ص نسب.) منسوب به بوم، اهل محل، اهل ناحیه، محلی.

اصلی، ساکن اصلی، محلی، مرض مستوطن، مواطن

etnico

Aborigine, Angeboren, Australischer ureinwohner, Eingeboren, Eingeboren, Eingeboren, Eingeborene (m), Einheimisch, Gebürtig, Heimatlich, Ortsansässig, Ureingesessen

166